Лоскутная красота. Как жительница д. Оболь освоила популярный вид рукоделия
Уменне ствараць вакол сябе прыгажосць у Таісы Бярозка (на здымку) праявілася яшчэ ў дзяцінстве. Не знікла яно і сёння. Каб пераканацца ў гэтым, дастаткова пераступіць ганак яе дома. Адрас ахвотна падкажуць жыхары в.Обаль. Аднавяскоўцы лічуць яе дом сапраўдным творам мастацтва і часцяком водзяць прыезджых да іх гасцей туды на экскурсію. Ведаюць суседзі і пра цікавае захапленне жанчыны лапікавым шыццём.
— Гэта толькі малая частка маёй былой калекцыі, —паказваючы на сцяну, упрыгожаную стракатымі кампазіцыямі, пачынае гутарку жвавая Таіса Дзмітрыеўна.
Астатнія, дарэчы, разышліся па свеце. Многія работы знаходзяцца ў Мінску, Пецярбургу, Гродне і іншых гарадах. Шчодрай па натуры майстрысе ніколі не шкада развітвацца са сваімі работамі.
Пачалося ж знаёмства жанчыны з папулярным у апошні час відам рукадзелля пяць гадоў назад. Ніхто з жыхароў роднай вёскі і суседняга аграгарадка Машканы не займаўся пэчворкам (яшчэ адна назва гэтай дэкаратыўна-мастацкай творчасці), і таму 63-гадовая пенсіянерка не магла атрымаць слушнай парады. Ускладняла задачу няўменне жанчыны добра маляваць. Але тут на дапамогу прыйшла знаёмая, якая па просьбе майстрыхі з лёгкасцю намалявала лебедзя. Па малюнку Таіса Дзмітрыеўна зрабіла лякала, падрыхтавала неабходныя дэталі з лапікаў, а затым карпатліва сшыла іх паміж сабой (працэс шыцця быў і застаецца ручным, без выкарыстання швейнай машынкі). Так на свет з’явілася першая работа жанчыны. Між іншым, лебедзя можна ўбачыць і на многіх вырабах майстрыхі.
— Для мяне гэта птушка — сімвал вернасці, веры і надзеі, —тлумачыць сваю сімпатыю да пярнатага мая суразмоўца. Пад яе спрытнымі рукамі паўстаюць жывёлы, казачныя персанажы. Каб яны выглядалі яшчэ больш маляўніча, Таіса Дзмітрыеўна амаль усе работы імкнецца ўпрыгожваць бісерам і пайеткамі. Праблем з матэрыялам не стае: у справу ідуць непатрэбнае адзенне, абрэзкі розных тканін. Перыядычна папаўняць запасы дапамагаюць сваякі і знаёмыя.
Сёння пано аўтарства Таісы Бярозка ўпрыгожваюць не толькі дамы яе сяброў, аднавяскоўцаў, але і, напрыклад, Лёзненскі ДК. Частка яе творчасці ёсць у Машканскім абярэгу. Сваё пачэснае месца вырабы займаюць на розных выставах. Але ж галоўным прыхільнікам і крытыкам для жанчыны застаецца яе маленькі ўнук Сярожа. Хлопчык з задавальненнем дае бабулі свае парады.
Ганна КОРСАКАВА.
Здымкі аўтара.